هنگامی که الکترولیت شروع به خراب شدن می کند ، سولفاتاسیون در داخل باتری های اسید سرب اتفاق می افتد. با تجزیه شدن اسید سولفوریک (الکترولیت) ، یون های گوگرد به صورت بلورهای آزاد در می آیند. سپس این بلورهای یونی گوگردی به صفحات سربی باتری می چسبند و بدین ترتیب بلورهای سولفات سرب تشکیل می شوند.
با گذشت زمان اندازه کریستال ها بزرگ شده و سخت می شوند و صفحات سرب را کاملاً می پوشانند. این پوشش باعث کاهش کارایی کلی و قابلیت ذخیره انرژی باتری می شود. در صورت عدم درمان ، فرآیند سولفاتاسیون فقط شرایط را بدتر می کند و در نهایت کاربر باتری خود را از دست می دهد.
دلایل عمده سولفاتاسیون باتری:
الف) باتری ها بیش از حد طولانی بین شارژ قرار می گیرند. ۲۴ ساعت در آب و هوای گرم و چند روز در آب و هوای خنک. هر چه باتری بیشتر بنشیند و دوباره شارژ نشود ، سولفاتاسیون بیشتر روی صفحات ایجاد می شود.
ب) باتری بدون نوعی ورودی انرژی کنار گذاشته می شود.
ج) سطح و تنظیمات شارژ نادرست. به عنوان مثال ، شارژ ناچیز باتری فقط تا ۹۰٪ از حد مجاز باعث سولفاته شدن باتری با استفاده از ۱۰٪ باتری می شود که با عدم اتمام چرخه شارژ مجدداً فعال نمی شود.
د) سطح الکترولیت کم – صفحات باتری که به هوا باز می شوند بلافاصله سولفات می شوند.
افسانه صرفه جویی در مصرف باتری در برابر سولفاتاسیون ، قطع اتصال باتری است. قطع اتصال باتری ممکن است از تخلیه قطره جلوگیری کند ، اما باعث نمی شود که الکترولیت داخل باتری خراب شود. این ممکن است به کاهش سولفاتاسیون باتری کمک کند ، اما باعث نمی شود که در نهایت اتفاق بیفتد.